Fatih TABUR
Sivas´ın yetiştirdiği önemli isimlerden birisi olan Aşık Veysel, aramızdan ayrılışının 47´nci yıl dönümünde anılıyor.
"Uzun ince bir yoldayım/Gidiyorum gündüz gece/Bilmiyorum ne haldeyim/Gidiyorum gündüz gece" dizeleriyle hafızalara kazınan halk ozanı, 25 Ekim 1894´te Şarkışla´nın Sivrialan köyünde dünyaya geldi. Annesi Gülizar, babası Ahmet adında bir çiftçiydi. Asıl adı Veysel Şatıroğlu olan Aşık Veysel, çocukluğunu ve gençlik yıllarını köyünde geçirdi. Bölgede yaygınlaşan çiçek hastalığına yakalanmasıyla 7 yaşında iki gözünü de kaybeden Aşık Veysel, babasının teşvikiyle 10 yaşındayken saz çalıp şiir söylemeye başladı. Sivas´ın yetiştirdiği önemli değer, o dönemde saz ustaları Çamşıhlı Ali ve Molla Hüseyin´den ders aldı. İlk evliliğini 1919´da Esma Hanım ile yapan, annesini ve babasını bundan bir yıl sonra kaybeden Veysel Şatıroğlu, eşinin kendisini terk etmesi üzerine 1928´de ikinci evliliğini Gülizar Hanım ile yaptı. Veysel´in bu evlilikten Zöhre, Ahmet, Hüseyin, Menekşe, Bahri, Zekine ve Hayriye adlarında 7 çocuğu dünyaya geldi ancak çocuklarından Hüseyin birkaç aylıkken hayatını kaybetti. Sivas´ta 1930´lu yıllarda öğretmenlik ve milli eğitim müdürlüğü görevlerinde bulunan şair ve oyun yazarı Ahmet Kutsi Tecer´in, tanınmasına büyük katkı sağladığı Veysel´in adı ilk defa 5 Ocak 1931´de Tecer tarafından düzenlenen "Sivas Aşıklar Bayramı"nda duyuldu.
İLK ŞİİR KİTABI 1944´TE YAYIMLANDI
Tecer´in davetiyle köy enstitüsünde saz hocalığı da yapan ve Cumhuriyet´in 10´uncu yıl dönümünde Ankara´ya getirilen ozan, daha sonra halkevlerinde, kahvehanelerde ve radyoda şiirlerini saz eşliğinde okudu. Veysel´in, ilk şiir kitabı "Deyişler" 1944´te yayımlandı.
Ömrü yoksulluk ve zorluklarla geçen Aşık Veysel, Cumhuriyet´in 10´uncu yılı için yazdığı destanın yayınlanmasıyla da dikkatleri üzerine çekti. Arifiye, Hasanoğlan, Çifteler köy enstitülerinde halk türküsü öğretmeni olarak 5 yıl görev yaptı. Yurt çapında tanınması 1950´lerde gerçekleşen Aşık Veysel, aynı yıl senaryosunu Bedri Rahmi Eyüboğlu´nun yazdığı, Metin Erksan´ın yönetmenliğini üstlendiği "Karanlık Dünya" adlı bir filmde, yaşadığı Sivrialan köyü çevresiyle birlikte konu edildi.
Duru ve arı bir dille yazdığı şiirleriyle halkla aydınlar arasında köprü kuran Aşık Veysel´e Meclis tarafından , "Anadilimize ve milli birliğimize yaptığı hizmetlerden ötürü" 1965´te özel bir kanunla 500 lira aylık bağlandı.
Ünlü halk ozanı, 1971´de Nevşehir´in Hacıbektaş ilçesinde son konserini verdi. Ozan, ölümünden birkaç saat öncesinde bile, ´´Birbirinizle, konu komşuyla iyi geçinin, dirliğiniz, düzeniniz bozulmasın´´ diyerek, ´´Kürt´ü Türk´ü ne Çerkezi/Hep Adem´in oğlu, kızı/Beraberce şehit, gazi/Yanlış var mı ve neresi´´ dizelerini söyledi. Aşık Veysel, 21 Mart 1973 günü sabaha karşı 03.30´da doğduğu köy olan Sivrialan´da, şimdi adına müze olarak düzenlenen evde hayata gözlerini yumdu.
Veysel, şiirlerine yansıttığı vatanseverlik, hoşgörü, yaşama sevinci ve sevgi mesajlarıyla hem kendi dünyasını aydınlatan hem de bugünlere ışık tutan halk ozanı, hafızalara kazınan çok sayıda eser bıraktı.
Aşık Veysel´in vatan, tabiat, birlik, çalışma, yardımlaşma konularını işlediği şiirlerinde, vatana bağlılık ve idealistlik dikkati çeken en önemli nokta oldu.
Vali Salih Ayhan, Veysel´in ölüm yıl dönümü nedeniyle sosyal medya hesabından ?Ünlü halk ozanımız Aşık Veysel´i vefatının 47´nci sene-i devriyesinde saygı, rahmet ve minnetle anıyorum? paylaşımında bulundu.