?Atalarımızın 102 yıl önce ortaya koyduğu ve dünyada eşi benzeri olmayan Çanakkale kahramanlığı ile göğsümüz kabarıyor. Gurur duyuyoruz. Ne zaman hatırlasak kendimize olan öz güvenimiz biraz daha artıyor. Aynı zamanda onlara olan şükran duygumuz da bir o kadar katlanarak içimizde büyüyor.
Bir karış vatan toprağı için verilen canların kişisel hikâyelerini dinlediğimizde gözyaşlarımız sadece içimize değil, yanaklarımıza da akmaya başlıyor. Bir asır öncesi, bir milletin inandığında neler yapabileceğinin dünyaya gösterildiği yıldı. O yıl yedi düvel Anadolu´yu düşürmek için Çanakkale´den yüklendi. Çanakkale geçilmemeliydi zira Çanakkale geçilirse Anadolu düşecekti.
O yıl, Sivas Lisesi´nin de içinde bulunduğu birçok okul mezun vermedi, gençler düğün dernek kuramadı, tarlalarda hasat dahi yapılamadı. O yıl, dillerde kelime-i şahadet, yüreklerde şehit olmak duygusu vardı. Anaların kınalı kuzuları Çanakkale topraklarını kanları ile suladı. Gemiler, bombalar, toplar iman dolu göğüslerde eridi. Atalarımız şehit düştü ama Çanakkale´den geçit vermedi.
O gün onlar, vatan için gözlerini kırpmadan ölüme gitti. Bugün ise sıra bizde? Biz Çanakkale ruhunu değil bir asır, dünya var olduğu sürece gelecek kuşaklara anlatmalı ve bu inançla gençlerimizi yetiştirmeliyiz. O gün olduğu gibi bugün de vatan savunması devam etmektedir. Bunun en güzel örneğini 15 Temmuz´daki hain darbe girişiminde gördük. O gün mermilere göğsünü siper eden halk bugün de tanklara, uçaklara karşı koymasını bildi. Anadolu topraklarında hiçbir zaman yaşamanın rahat olmayacağını bilmemiz ve bu savunda aynı inançla yerimizi almamız kaçınılmazdır.
Biz Çanakkale şehitlerinin torunları olarak onların emanetinin arkasındayız. Peygamberimizin kucağını açarak beklediği ve Bedir´in aslanları kadar şanlı olan ecdadımıza layık olmak için bu vatanın bekçileriyiz.
Vatanı için canını feda eden şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum. Ruhları şad olsun.?