16 yaşındaki zihinsel engelli kızları için yardım isteyen aile yetkililerden uzanacak yardım elini bekliyor. Bugüne kadar her yerde dışlandıklarını söyleyen aile, tek isteklerinin kızlarındaki hastalığın düzelip düzelemeyeceğini öğrenmek olduğunu kaydetti. Bugüne kadar verilen ilaçların hep yan etki oluşturduğunu, kızlarının deneme tahtasına döndüğünü belirten aile, sürekli kilo alma ve diş dökülme gibi problemlerin meydana geldiğini söyledi.
SERCAN ÇETİNEL / ÖZEL HABER
Doğuştan zihinsel engelli olan 16 yaşındaki B.Ö.’nün ailesi kendilerine uzanacak bir yardım eli bekliyor. Şeyh Şamil mahallesinde ikamet eden 4 çocuklu aile, kızının otizm hastası olduğunu ve bu hastalığa bir çözüm bulunabilmesi için destek istiyor.
Evde sürekli hırçın olduğunu ve sağ sola zarar verdiğini söyleyen B.Ö.’nün annesi Ayşe Ö. bugüne kadar kullandıkları ilaçların hiç fayda göstermediğini hatta hep yan etkileri ile karşılaştıklarını kaydetti. B.Ö.’nün ailenin 3.çocuğu olduğunu söyleyen anne Ayşe Ö. kızlarının asabi tavırları nedeniyle de kimsenin ev vermek istemediğini söyledi… Kızının istediklerini tam anlatamadığını o yüzden hırçınlığın sürekli arttığını vurgulayan Ayşe Ö. yaşadıklarını gazetemize şöyle anlattı:
‘Engelli çocuğum var, otizm kendisi. Şimdiye kadar çektiğim acılardan sizlerin aracılığı ile büyüklerimize seslenmek istiyorum. Kızımın tedavisi için ne yapılacaksa, tedavisi var mı yok mu onu bana söylesinler. Şimdiye kadar kullandığımız ilaçların hiçbir etkisi olmadı hep yan etki gösterdi. Bir sonuca ulaşamadık.
Kızımın evde davranışları çok hırçın şekilde. Kapıları, camı, çerçeveyi kırıyor. Kendinden küçük çocuklar kabullenmiyor, dövüyor. Saldırgan, yemek vermediğim zaman daha çok hırçınlaşıyor. Tam olarak istediklerini ifade edemiyor. İfade edemediği için hırçınlığı artıyor. Konuşamıyor zaten. Anlatmaya çalışıyor uzun uzun ama anlayamadığımız zaman hırçınlıkları artıyor. Günlük hayat diye sosyal hayat diye bir şey yok bizde. Sabah kalkıyorsun patırtı ile dövüşle, akşam 10 buçuğa kadar devam ediyor. 1 bardak çayımı 3 kere döktüğümü bilirim.’
‘İLAÇLAR ZARAR VERDİ’
Kızının otizm hastası olduğu ilk başlarda kimsenin bilmediğini kaydeden anne Ayşe Ö. şehir şehir gezdiğini ama bir çare bulamadığını söyledi. Bugüne kadar verilen ilaçlarla kızının hep zarar gördüğünü de belirten Ayşe Ö. sözlerine şöyle devam etti:
‘Ben kızımın otizm olduğunu 10 yaşına geldiğin öğrendim. Bana hep sağır ve dilsiz dediler. Ankara, Kayseri gibi Sivas dışında birçok hastaneye gittim hepsi aynı şeyi söyledi. Benim kızımın gözleri sadece 1 yaşına kadar görmüyordu. 1 yaşından sonra gözleri açıldı. Gözleri kapalıydı.
İlaçlar aşırı derecede ağır geldi. İştahını açtı, tırnak dökülmeleri, diş dökülmeleri ve deri dökülmeleri gibi yan etkileri oldu hep.
Doktorlar hiçbir tavsiyede bulunmuyor. Sadece ilaç deniyorlar sürekli. Bu ay bu ilacı deneyelim diyorlar veriyorlar, bizde alıyoruz deniyoruz 1 ay boyunca ama karşılık alamıyorum. Alamadığım süreç içerisinde de benim kızım deneme tahtası oldu.’
‘KIZIMIN DÜZELME ŞANSI VAR MI SÖYLEYİN’
Bugüne kadar maddi ve manevi destek görmediğini söyleyen anne Ayşe Ö. tek isteğini kızının doğuştan gelen bu hastalığının tedavisi olup olmadığını öğrenmek olduğunu belirterek şu ifadeleri kullandı:
‘Hiçbir şey istemiyorum. Sadece Allah rızası için kızımın düzelme şansı var mı, tedavisi var mı bunları söylesinler. Ya da tedavisi yoktur desinler ben umudumu keseyim. İnanınki bir anne olarak dayanacak gücüm kalmadı. Hiçbir konuda kalmadı, ne manevi bir destek gördüm, nede maddi bir destek gördüm. Hiç yoktan bize manevi destekleri Allah rızası için göstersinler.’
‘HER YERDE DIŞLANIYORUZ…
ALLAH’INI SEVEN ELİMİZDEN TUTSUN’
Her yerde dışlandıklarını kaydeden anne Ayşe Ö. kendilerini esas yıkan konunun da dışlanmak olduğunu kaydetti. Kızı ile gurur duyduğunu ama kendilerini normal bir insan olarak görmediklerini söyleyen anne Ayşe Ö. ‘Allah’ını seven elimizden tutsun’ diyerek sözlerini şöyle noktaladı:
‘Parka gidiyorum parkta dışlanıyorum, markete gidiyorum markette dışlanıyorum. Hastaneye gidiyorum, ben derdimi aramaya gitmişim oradaki diğer insanlar hemen çocuklarına ya çocuğum orada deli çocuk var bu tarafa gel diyorlar. Bunlar bizi yıkıyor. Engellileri bu kadar mı dışlıyoruz. Bizi de Allah yarattı sonuç olarak. Neden böyle diyorsunuz, senin engelli çocuğun var sen onu yapamazsın gibi laflar duyuyoruz sürekli. Bizi bunlar yıkıyor gerçekten. Bizi de normal insan gibi görseler, bize de bir kapı açsalar çok mu bir şey istemiş oluruz. Ben kızımla dışlanmadığım sevgiyi ne zaman gördüm biliyor musunuz, Halil Geçgil’in dernek açtığında gördüm. Bu dernekte sevgiyi gördüm ben. O dernek olmasaydı bitebilirdim ben. Çünkü psikolojik olarak tükendim ben. Tek istediğim benim tüm engelliler adına konuşuyorum, Allah’ını seven elimizden tutsun. Engelli olmak çok mu kötü bir şey. Ben gurur duyuyorum kızımdan. Benim kızım 16 yaşında. Özel günlerinde ben şunu istiyorum demedi. Markete gidiyoruz bir şey istemedi.’