Ömer ÜN
Aile baskısı ve toplumsal baskılar nedeniyle istediği üniversiteye gidemeyen Songül Arslan, 2017’de Sivas'ta 2 yıllık bankacılık ve sigortacılık eğitim aldı. Arslan, daha sonra Dikey Geçiş Sınavına girerek işletme bölümünü tamamladı. 2012 yılında L.G. ile evlenen ve 2 çocuk sahibi olan Arslan, zaman içinde eşiyle anlaşmazlıklar yaşamaya başladı. Bu süreçte içinde kalan hukuk fakültesi okuma hayalini gerçekleştirmek isteyen Arslan, buna odaklanarak 2019 yılında sınava hazırlanmaya başladı. Pandemi nedeniyle uzaktan dershane eğitimiyle sınava hazırlanan Arslan, 2020 yılında 12 bin sıralamaya girerek özel bir üniversitede tam burslu hukuk eğitimi görmeye hak kazandı. Songül Arslan, üstten ders alarak 4 yıllık hukuk fakültesini 2,5 yılda tamamladı. Halen avukatlık stajı alan Arslan, geçimsizlik yaşadığı eşi L.G.'den de bu süreçte boşandı.
Arslan, “2012 yılında evlilik hayatım gerçekleşti. 2013’te kızımı 2016’da oğlumu kucağıma aldım. İki çocuk annesi olmamın verdiği etkiyle de onları yetiştirmem adına, daha sağlıklı vatana, millete daha doğru yetiştirebilmek adına kendimi geliştirmek istedim ve birçok kursa, kişisel gelişim eğitimlerine katıldım. Ve bu süre kadın haklarının, çocuk haklarının yeterince yerine getirilmediğine birebir şahit oldum. Özellikle parklarda ya da bazı annelerin çocuklarına karşı uyguladığı yanlış davranışlarda diyerek toparlamam doğru olacak. Bunlara şahit oldukça neler yapılabilirliğini araştırmaya başlamıştım. 2019’da kızım ilkokul 1’e başlamıştı. Oğlum anasınıfına gitmeye başlamıştı. O süreçte de evlilik hayatımda bazı sıkıntılar yaşıyordum. Bu sıkıntılarda bir kadının daha güçlü olması gerektiğini, ayaklarının üzerinde durması gerektiğini, kendimi evliliğime, evime adadığım kadar aynı şekilde kendime de adamam gerektiğine daha bir inanmıştım. Ve bir karar verdim. Tekrardan eğitim hayatına dönmem gerektiğini düşündüm. Bunu eşimle paylaştığımda buna onay verdi, destekçisi oldu. Ben sınava girip Ankara'da özel bir üniversitenin hukuk fakültesini kazandım. Bu zor bir süreçti. Burslu olarak tamamladım okulumu. Çocuklarımla okula gitme gidip gelmek durumunda kaldım sürekli. Hiçbir hukuk fakültesi benden devam zorunluluğu istemiyordu. Ama sınavlara hep yüz yüze girdik. Biz pandemi sürecinde de eğitim aldığım okulun rektörü online sınav yapmayı uygun görmemiş tüm olanakları sağlayıp öğrencileri yüz yüze sınava tabi tutmuştu. Ben bu süreçte Sivas'ta kendi evimde derslerime çalışıyordum. Sınav haftam geldiğinde çocuklarımla beraber gidip sınavlarıma giriyordum. Çocuklarım yeri geliyor kafeteryada yeri geliyor kapının önünde beni bekliyorlardı. Ya da bir arkadaşıma emanet etmek durumunda kalıyordum. Okulumu iki buçuk yılda tamamladım. Eğitim aldığım okulun yönetmeliğinde şöyle bir şart vardı. Her dönem 3 ortalamayı tutturursam, yani onur belgesi alırsam, üstten ders alabiliyordum. Böylece her dönem 10, 11 ders hatta 12 ders alma hakkına sahip oldum. Ve 5 dönemde 2,5 yılda okulumu tamamladım. Her döneme de onur belgesi kattım. Okulumu tamamladıktan sonra stajım başladı artık. Şu anda Sivas Barosu'na bağlı adliyede staj yapıyorum. Stajımın ilerleyen günlerinde beni bu eğitime biraz daha kamçılayan aile hayatımdaki zorluklar daha fazla gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Bununla başa edebilmenin yolu öğrendiğim anayasamızın kanunlarımızın verdiği haklarla, en doğru şekilde kendi hayatımı uygulamak istedim. Bununla da çocuklarıma örnek olmak istedim. Çevremdekilere örnek olmak istedim. En önemlisi kendi ayaklarımın üzerinde durabilmenin gücünü görmüştüm. 2005 lise mezunuyum. 2006’da üniversite sınavına girdiğimde İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazanmıştım. Yalnız toplumun baskısı, aileye yetiştirme şekli sebepleriyle ailem benim şehir dışında okumamı istemedi. Bu şartlardan dolayı gidememiştim. İçimde hukuk fakültesinin arzusu oradan itibaren kalmıştı. Ertesi yıl puanım kırılmıştı ve sadece kendi şehrimde okuyabileceğim için banka ve sigortacılık bölümünü tercih ettim. Dereceyle tamamladım. Akabinde DGS'ye girdim. Yine Marmara Üniversitesi Aktüerya bölümünü kazanmıştım. Yine aynı sebeplerle şehir dışına çıkamadım. Ben de kendi şehrimde lisansa tamamlamak istediğim için işletme bölümünü bitirdim. Bu süreçte kendi alanımla ilgili sigortacılık şirketi üzerine çalışma hayatına girmek istedim. Ama birçok iş başvurularım yeri geldi kadın olmamdan, yeri geldi tecrübesizliğimden dolayı reddediliyordu. Daha sonra bir arkadaşımla sigorta şirketi acentesi açtık. Orada uzunca bir süre çalışmamız oldu. Yine kadın zorluklarını yaşadık. Ve bu yüzden çok fazla ayakta kalamadık. 2023 Ocak ayı mezunuyum. Şu an aktif stajım devam etmekte. Mart’ın sonu civarında aile içi yaşadığım belli zorluklardan ve aldığım kararlardan dolayı evliliğimi bitirmek istedim. Böylece ilk davam kendi davam olmuş oldu. Hayat bana her zaman şunu yaşattı. Öğrendiğim, edindiğim tecrübeleri hep canlı canlı yaşadım. Bu çocuk hakları, kadın hakları, birey haklarını savunma arzumla birebir şahit olduğum olaylardan dolayı gerçekleşti. Neden bu kadar azimliyim? Ben 12 yaşında 2000 yılında annemi kanserden kaybettim. Annemin vefatında ona en son gösterdiğim belge teşekkür belgesi oldu. Sonra ant içmiştim bir daha teşekkür değil hep takdir belgesiyle gelecektim. Daha sonra her acıda derse sığındığımı fark ettim. Ve eğitim hayatımı her zaman başarıyla tamamlayıp tüm başarılarımı hep anneme adadım. Aldığım en son bu hukuk fakültesi diplomamı da, belgelerimi de annemin ruhuna adıyorum. Hakim ve savcılık sınavına hazırlanıyorum. Hedefim vatana, millete, anayasasına bağlı güçlü bir hakim olabilmek. Ben her zaman yargının ve hukukun 3 sacayağından biri olmak istedim. Karar mercii olmak benim fıtratımda var. Orda olmak içinde ne yapmam gerekiyorsa en doğru şekilde yapmaya karar verdim. Şu an sınava hazırlanıyorum. Yaşadığım her acıda eğitime sığındım. Çocuklarımla derslere katılmak, sınavlara girmek çok zordu. Ben bu yola çıkarken yapabileceğime asla inanmıyordum. Yapamam diyordum ama bu tamamen dış seslerin baskısıymış. Yaşadıkça şaşırdığım başarılar elde ettim. Herkes her şeyi yapabilir. Ben iki çocuğumla bunu yaptım ve onlar çok küçüktü. Gerçekten zor bir süreci geride bıraktım. Ben bunları yapabildiysem herkes yapabilir. Yaşarken insan nerelere geldiğini anlamıyor. Yeri geliyor pes ediyorsunuz, yeri geliyor ağlıyorsunuz ama oradan geri kalkmak çok değerli. Bu süreçte bana destek ablam, değerli arkadaşlarım komşularım ve eski eşim, eski eşimin annesinin destekleri çok büyük. Hepsine ayrı ayrı teşekkür etmek istiyorum. Her ne kadar zor gelse de ben çok büyük bir adım atmışım. Büyük bir şeye küçük bir hamlem kaldı. Farklı bir duygu. Çok mutlu ve gururluyum. Bugüne kadar evlatlarımla mutlu olup gururlanıyordum ama artık kendimle gurur duymanın onurunu bambaşka yaşıyorum" dedi.
