Kırmamak için çok kırıldım canım
Bilinmeyen o şarkı, hiç susmuyor içimde
Herkesi affettim de kendime buruk kalbim.
Açmak için çırpınırken bir hazan mevsiminde
Yediğim soğuğun kenarında donmuşum
Meğer saray bildiğim bir gönül hanesinde
Kendine nezaret olan garip karakolmuşum
Sessizliğim yankılanır sesimin duvarında
Kalmak istemesem de kaldığım o yerdeyim
Var ile bir yok kalmış ömrümün çuvalında
Halkı içine gömmüş zamansız bir beldeyim
Anlamadım ahengi ters giden birşeyler var
Belki de bu akortta ben yanlış bir teldeyim
Belki de telim doğru emanet bir eldeyim
Leylifer