Değişen dünya ve gelişen teknoloji ile hayatımızda pek çok unsur da değişti ve gelişti. Değişen bu unsurlar belli dengeleri de beraberinde getirdi.
Her denge yaşam içinde belli noktaları oluşturmaktadır. İnsanlar belli bir düzeni sürdürebilmek için birbirlerine zarar vermeden hareket etmek zorundadır. Bu zorunluluklar beraberinde saygıyı ve sevgiyi getirir.
Saygı kişilerin birbirlerine olan bağlarını geliştirir. İki insan birbirini sevmek zorunda değildir, ama saygı duymak zorundadır. Saygı bir binanın temeli gibidir. Binanın temeli sağlam olmaz ise, bina uzun süre ayakta duramaz. Saygı da insan hayatında öyledir. Temeli saygı olan bir hayatın düzeni ve başarısı da bol olur. Çünkü saygıda büyük sözü dinlemek ön planda olduğu için, büyükler çocuklarının en iyi bir şekilde eğitim alması için, gerekenleri yapmakla yükümlüdür. Büyüklerinin sözünü dinleyerek söylediklerini yapan çocuklar, onların hayat tecrübelerinden faydalanmış olurlar, hem geleceğe güvenle bakar hem de büyüklerine saygı göstermiş olurlar. Tabiki saygı sadece büyüklerimizin sözünü dinlemek değil, aynı zamanda da saygı, toplum içinde saygınlık kazanma çabasıdır.
Gelişen hayat içerisinde her unsurdaki değişim gibi, saygıda da belli değişiklikler olmuştur. Ben bu durumu biraz da bir ağacın budanmasına benzetiyorum. Buradaki farklardan birisi, ağaç büyümesi ve gelişmesi için budanır. Ama saygının şeklinin değişmesi ise tamamıyla keyfiyetten kaynaklanmaktadır. Eskiden büyüklerimiz geldiğinde ayağa kalkar hoş geldiniz derdik. Büyüklerimizin yanında bacak bacak üstüne atmazdık. Şimdi bacak bacak üstüne atmak moda oldu. Biri geldiğinde ayağa kalkmak ise insana zor geldiği için erinmek oldu. Saçlar başlar dağınık okula gitmek, yüksek sesle konuşmak, sokaklara tükürmek, küfür etmek saygısızlığın sınır tanımayan noktalarından bir kaçı. Bu örnekler sadece bir kaç tanesi. Bazen çocuklarımızı eğitirken saygıyı vermek yerine, baştan sağma yetişmesine sebep oluyoruz. Bizler geleceğimizin teminatı olan çocuklarımıza hem saygıyı hem de sevgiyi öğretmekle yükümlüyüz.
Neden bu kadar rahatız bilemem ama, bir gerçek var ki, toplum olarak medeniyet ile hayatın gerçeklerinde olması gerekenleri birbirine karıştırıyoruz. Her yapılan yeniliği medeniyetin getirdiği moda olarak kabul ettiğimiz için, saygıyı da budamış oluyoruz. Saygı her değişen gelişmelerin medeniyet yuları değildir.
Saygı karşımızdaki kişiye verilen önem ve önceliktir. İnsanlara zor gelse de saygı ve saygının yanında sevgi de vardır. Kişiler saygının temel odağıdır.
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
