?İnsan? Olabilmek

İnsan; Allah´ın yeryüzündeki şaheseri. İnsan evrenin kendisinde özetlendiği/ sergilendiği muhteşem bir kompozisyondur. Ve çamur ruh bileşkesi olan insan yaratılmışlar içerisindeki en şerefli, en değerli ve en güzel varlıktır. Allah Teâlâ  ?biz insanı en güzel bir biçimde yarattık?(tin-4) diye buyuruyor. Tabi çamur yönü ağır basmadığı yani en büyük değer iken kendisini değersiz, bayağı ve sıradanlaştırmadığı müddetçe. Bu yönüyle insan cennetini de cehennemini de yüreğinde taşıyan tek varlıktır. İçinde hem inşa etme hem de imha ve ifsat etme potansiyelini taşır. Bedenen insan görünümlü olmak ve o bedeni taşımak maalesef insan olmaya yetmiyor. Yiyip içmek, giyinip kuşanmak insan olmak için yeterli değil. Cüzdanlarda, kasalarda, banka hesaplarında tomarla paraya sahip olmak da insan olmaya yetmiyor. İnsan olmak ve insan kalabilmek için evvela kişinin, karşısındakinin hak ve hukukuna saygı duyması gerekir. Temiz ahlaktan ve manevi değerlerden yeterince nasibini almış olması gerekir. İnsan kalabilmek için kişinin empati anlayışını yüreğinde sindirmesi lazım gelir. Başkalarının değerlerine, inançlarına dil uzatarak kendi değer ve inançlarını meşru kılmak ne kadar insanidir. Başkalarının acılarını kendine meze yapmak, merhametten uzak gaddarlığın tavan yaptığı bir ruh hali ne kadar insani olabilir. Şairin de dediği gibi ?renksiz, hayırsız, kuru güzelliklere koşmakla, tüyleri dökülmüş serçeler gibi başkasının saçaklarına sığınmakla, maskeli balolardan farksız bir hayatı yaşamakla, kavalını göl yutmuş acemi çobanlar gibi aylak aylak gezmekle vakit tüketenler de insan değildir.? Mesele görünüş itibarı ile insan olmak değil, mesele bedenen ve ruhen gerçek manada insan kalabilmekte?  İnsan, başkalarına kul, köle veya efendi olmaktan çok, Hak yolunda halktan biri olarak haktan ve hakikatten kıl payı ayrılmadan yaşamayı kendisi için en değerli bir görev bilendir. Düşünen, fikir üreten, fiillerini daha bir disiplinli hale getiren, idealist olan, imanını her durum ve şartta koruyan kişidir insan. M. Akif´in tabiriyle ?çöl kuraklığındaki gönüllere gözyaşıyla, tebessümle hayat kaynağı olan; hakkın ve hakikatin yoluna sular gibi çağlayıp akan; dostları ve yarenleri için kendini unutan; hayatından maddi ve dünyevi ihtirasları kovan; halk ve hak için iyilik, güzellik ve erdem yarışına çıkan; imtiyaz istemeyip en büyük acıyı övünmekten çeken; gönül sofrasını açıp herkesi karşılıksız doyuran; sorumluluk, soyluluk, saygı ve sevgi ile yoğurulan; arada bir tökezlese de imanla, aşkla, muhabbetle tekrar dimdik doğrulan kimselere ihtiyacımız var bizim.? Hakka sırf onun rızası için bağlanan; tarihini, töresini, dilini, dinini, dününü unutmayan bir insan olmak ve böyle kalabilmektedir asıl maharet. Rabbim bizi gerçek manada insan olan ve insan kalabilenlerden eylesin?