Gariplikler ülkesi benim ülkem.

Ne önceliklerini anlamak mümkün ne de vazgeçilmezlerini.

En azından biz ayık kafayla anlayamıyoruz diğeri de zaten bizde yok şükür.

Mesela Basın yada sanat camiasından şöhretli bir insan.

Uyuşturucu kullanıyor, hatta satıyor kimse tınmıyor

Kadın pazarlıyor kimse umursamıyor.

Mütecaviz sarhoşluk ediyor, sağa sola saldırıyor, Kutsallarımıza küfür ve hakaret ediyor kimse rahatsız olmuyor.

Teröre ve teröriste destek veriyor, alenen vatana ihanet ediyor tahkikat bile yapılmıyor.

Ama ne zamanki "nikâhsız" yaşadığı kadınla tepişiyor işte o zaman kıyamet kopuyor.

Yeter ki ismi "kadına şiddet" sihirli cümlesiyle yan yana okunsun yeter.

Bu arada ne gariptir ki aynı fiili nikâhlı karısına yaparsa aynı etkiyi yapmıyor.

İlla nikâhsız beraberlik olacak.

İşte o zaman kadın daha bir kıymetli, mesele de daha önemli hale geliyor.

Anlı şanlı ve cesametli Aile Bakanı bile devreye giriyor, olaya taraf oluyor, mesaj üstüne mesaj yayınlıyor.

Çalıştığı şirketlerdeki tüm sözleşmeleri iptal ediliyor.

Film ve dizi projelerinden çıkarılıyor.

Yazılı ve görsel medyanın ambargosuna uğruyor.

Anlı şanlı adamı bir anda hiç edip çöpe atıyorlar.

Adam; "yahu biz kavga ettik, bakın oda benim dudağımı patlattı" desin dursun.

Dedik ya, gariplikler ülkesi olduk.

Kadına, başında örtü olduğu için saldıran, cüzi bir para cezasıyla kurtuluyor hatta oda erteleniyor.

Aynı kadın mine etek giydiği için saldırıya uğrarsa 18 yıl veriliyor.

Deliler ülkesine ne kadar mesafedeyiz bilmiyorum ama hazır müjde verilmesi gündeme gelmişken;

Allah aşkına;

Öyle bir müjde verin ki; bir sonraki günün sabahına tüm bu saçmalıklar tarih olsun, ne olur...