KEMAL ÇAĞLAYAN
Bazen en güzel hikâyeniz hiç ummadığınız bir anda bitiverir. Sonsuza dek süreceğini sanırsınız oysa. Ama şairin dediği gibi ‘Artık demir almak günü gelmişse zamandan Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.’
Aslında meçhule giden bir gemi kalkmadı limandan.
Yeniülke Gazetesinin kapanmasının ardından önceki adıyla Sivas’ın Sesi, şimdiki adıyla İrade Gazetesine başladığım ilk günleri hatırlıyorum.
Gazeteye ilk girdiğimde arkadaşlarla tanışırken mutlu ve huzurluydum ama heyecanımda gözden kaçmıyordu. Kısa süre içerisinde bir bütün olduk, tek bir ses, tek bir yürek olarak biz lere emanet edilen gazeteyi zirveye taşıdık. ‘Herkes bir gün İRADE’li olacak’ sözü ile en yakından en uzak köşeye kadar Sivas’a, Sivaslılara seslenmeyi başardık. Herkes gazetemizden övgü ile söz etmeye başladı. Toplumun aynası olmak çok önemli ve biz bunu başardık.
Ayrılık vakti geldi çattı.
Bu gazetede, daha doğrusu Sivas Gazetecilik Ticaret Sanayi Anonim Şirketi bünyesindeki İrade Gazetesinde göreve başladığım günden itibaren bana her türlü destek veren, başarımıza ortak olan Yönetim Kurulu Başkanı Murat Güney başta olmak üzere, Genel Müdür Özkan Tosyalı’ya. Gazete sahipliğinden öte bizlere her zaman arkadaş gibi yaklaşan ve sorunların çözümünde seferber olan Muhittin Karahan’a, Hakikat Gazetesi Yazı İşleri Müdürü Aydın Deliktaş ve yazı ailesine,
Hayırdır arkadaşlar, bir şeyler duyar gibiyim. Bizleri unuttu der gibi.
Sizleri unutmak mümkün mü?
Sizler benim için çok farklısınız ve öyle kalacaksınız
Sırasıyla sayfa düzeni konusunda başının belası olduğum ve en güzeli yapmada sabır gösteren Muhammed Mustafa Işık’a, sporda beni gördüğü zaman telaşlanan ve heyecanını saklayamayan ‘minik kardeşim ‘Ruhi Demir’e, haber konusunda en iyisini, en özelini ve en güzelini bulmada çaba sarf eden editörümüz Ersan Arslan’a, Gerek haberde gerekse sporda yaptığı özel haberlerle gündemi tayin eden İrfan Özşeker’e ve en küçüğümüz ve en çok sevdiğim, duruşu ve konuşmasıyla, sempatik tavrı ile somurtan bir insanı dahi yaptığı esprilerle güldüren Oğuzhan Sarzep’e, çok teşekkür ederim. Sizleri unutmak mümkün mü?
Şimdi yine aynı duyguları yaşıyorum
Bir zamanların arkadaşlıkları, dostlukları, çizilmiş ortak kaderleri, sevinçleri, paylaşımları gün gelir bitebilir...
Hayat insanları başka yerlere savurabilir...
Öyle anlarda geçmiş dostlukları, arkadaşlıkları, sevinçleri ve hüzünleri hayatından hemen silebilenlere güven duymam...
Yeni arkadaşlıklarının ve dostluklarının da aynı sonla biteceğinden kuşku duymam...
Çünkü bilirim ki...
Bir insan hayatının sihirli sözcüğü bir bankanın geçmiş bir reklam filmindeki repliği gibidir...
Yaptıkları, yapacaklarının teminatıdır...
Çirkinlikle biten hayatların üzerine, güzel hayatlar inşa edilemez...
Çirkinin üzerinden güzel yükselmez.
Ayrılıkları hiç sevemedim. Bir gün de olsa, bir ay da olsa, bir yıl da olsa. Sevemeyişime rağmen, birçok defa ayrı kaldım sevdiklerimden. Gidenler, otobüs camından bakıp el sallarken, gözyaşlarıma hâkim olamadım uğurlarken. Hep son söz kendine iyi bak oldu. Bu durumda kendine ne kadar iyi bakılabilirse
Binlerce teşekkür dileğimle,
Sakın ha bir yere gidiyor. Sivas’ı terk ediyor diye düşünmeyin.
Yine buradayım, yine sizlerle birlikte olacağız ama benim için yeni bir gazete ve yeni bir gazetecilik anlayışı başlıyor.
Merhaba da tekrar buluşmak ümidiyle,
Merhaba derken elveda.
