Bir katresi cümle göl derya doldurur
İlkbaharda çıkıp da çiçek soldurur
Öyle ham bir meyve ki adem oldurur
Adını arşa döküyorum yar senin
Mührünü basmış felek kader kurumuş
Ciğer ki nefes diye ateş solumuş
Bilinen her başlangıç meğer sonumuş
Derdini derde dikiyorum yar senin
Bahardan sonra neden bana kış gelir
İp biter iğne biter hep nakış gelir
Gözü kör eden nardan bir bakış gelir
Aşkı yürekten söküyorum yar senin
Elinde asasıyla bir Musa gelse
Ferhat çelik dağları nar ile delse
Mecnun Leylay'ı alıp bir defa gülse
Ben yerine hep ölüyorum yar senin
Leylifer
