Keşke hiç olmasa diyeceğinizi olay.
Aynı gün gerçekleşiyor.
Biri İstanbul´da, diğeri İzmir´de.
İlkinde; trafikte tartıştığı kadına, küfürlü konuşup üzerine yürüyen ve arabasının ön camını kıran bir adam, tutuklanıyor?
İkincisinde; cami duvarına alenen işerken, kendisini ikaz eden adama; arabada bekleyenlerle birlikte saldırarak tekme tokat, taş tuğla ellerine ne gelirse fırlatan ve kafasında parçalanan cam şişe darbesiyle ağır yaralanıp yere yığılırken bile tekmeleyen ama serbest bırakılan ikisi kadın dört kişi.
Birinde kırılan oto camı, tutuklanıyor.
Diğerinde parçalanan kafa - göz, salıveriliyor.
Bu kararı alan hakimlerin ikisi de;
Bu memleketin hukuk fakültesinde okudular
Bu memleketin yargı sisteminde görev yapıyorlar.
Ve
Bu memleketin kanunlarına göre karar veriyorlar.
Ama gelin görün ki;
İlkinde mala zarar verme var ama muhtemelen mağduru kadın diye tutuklanan öfkeli, ahlaksız bir adam.
Diğerinde, cana kast ettikleri halde salıverilen, ikisi kadın dört tane vahşi yaratık?
Birinde cam parçası mevzubahis, diğerinde can parçası.
İşte böyle böyle halk adaletten ümidini kesiyor.
İşte böyle böyle kimse yargıya güvenmiyor.
İşte böyle böyle adliyeler güvenli liman olamıyor.
Oysa;
Adaletsiz her karar, zulümdür.
Adaletsiz her karar, zulüm duvarına konulan bir tuğla hükmündedir.
Ve
Meşhur sözdür
"Küfr ile belki amma zulm ile paydâr kalmaz memleket?
