Sönsün diye yaktık biz bütün sevdaları
Üflerken elimize düşen mumlardan
Heykelini yaptık mezar taşlarının
İstemedik yine kırdık hep şamdanları
Üflemedik sönsün diye yaktığımız mumları
Bildik; kendi sönerse daha yanmayacaktı
İzleri var rüzgar gibi geçerken ömür
İzleri var yüzümüzden akan çeşmenin
Kaynayan iki çift şu bebeklerin
İnanma; altında tabut var her gülüşlerin
Dalgasındayız hâlâ, muzipce meczup
Altın diye aldığımız sahte gümüşlerin
Atılırken elimizde kalan ok
İzi var güvenilen tüm kirişlerin
İzleri var, aynanın ötesinde saklanan
Kiri var, günahı var tövbelerde paklanan
Ziftten kara sürmelerde gizlenen
İzi var sırda sır, celladına saplanan
Ötelerde kaybolduk, hep ötelerde
Düşen her taşın altında kaldık
Kimse elini vermedi, çekildi berilerde
Ne sandılar, biz sönmeye yandık
Yürek ki, kitap gibi mürekkep izi kandan
Kırılır bir nazar esse, mayası camdan
İzi var yorgunluğun bu şehirden muzdarip
Kaldığımız yerler, bir dakka kalmaz bizde
Aşk bu, canlar ister neden böyle muttalip?
Dert aşikar, derman belli,
Daha ki mutluluk anlamam neden gizde?
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
