Toplumumuzun kesinlikle en büyük hassasiyetlerinden birisi Üniversite okumuş olmak. Ne okuduğun ya da hangi şartlarda okuduğun her zaman çok da değerli değil.
Çünkü üniversite okumak bizim ülkemizde bir değer göstergesi. Bunun yanında aileler için de bir nevi gururun sembolü.
Eğer çocuğunuz üniversite okuyorsa mutlu olabilirsiniz. Çocuğum yıllarca emek verdi ve okulu kazandı diyerek gurur duyabilirsiniz.
Ama belki de bir süre, maalesef ki devamlılığı olan bir gurur olamayacak. Çünkü çocuklarımız hemen iş hayatına atılamayacak.
Mezun olduktan sonra KPSS gibi zorlu bir süreçten geçmek zorunda kalıp atanmayı bekleyecekler. Daha sonra mülakat, soruşturma süreci gibi bir süreçten daha geçecekler.
Asıl umut, endişe çocukların okul hayatından sonra başlayacak. Belki hayatları ile ilgili verecekleri daha bıyık kararları bile bu sebeple erteleyecekler.
Evlilik, ebeveyn olma hep bir adım daha ileride olacak. Önce iş diyerek yollarına devam edecekler.
Ama bu süreçte büyük bir görev de anne ve babalara düşüyor. Çocuklarımıza gerçekten destek olmak için elimizden geleni yapmalıyız.
Kendilerini anne ve babalarına yük gibi hissetmemeyi gerektiğini onlara anlatmalıyız. Önce sağlıklı olmak gerektiğini ve işin bir sonraki adım olduğunu onlara hissettirmeliyiz.
Aile olmak asil olarak bu demek. Her koşulda her şartta evlatlarımıza güç olmak, onların başını okşayıp yanlarında olduğumuzu hissettirmek.
Evet iş, eş çok önemli değerler ama onlardan daha öncelikli şeyler de var
Aile ve sevgi gibi.
