Bugün 15 Temmuz…

Türkiye Cumhuriyeti Devletine ve Türk Milletine karşı içimizdeki, Amerika’nın kendi söylemleriyle, “bizim çocuklar” diye ifade ettiği benim ifademle de onların çocuklarının darbe ve başkaldırışlarının 6. Yıl dönümü…

15 Temmuz’u ve onların çocuklarının devlete ve millete başkaldırışını hiçbir zaman unutmayacağız. Unutturmayacağız. Bir grup alçağın o gece kimlerle iş tutup, ne yapmak istediklerine milletçe şahit olduk.

15 Temmuz gecesini bazıları kasıtlı olarak sulandırmak istese de ben o gece FETÖ’cü hain pilotların Ankara’yı bombalayan görüntülerini televizyonda izleyen kızımın yüzündeki korku ifadesiyle ağlayarak, “Baba bunlar kim Yunanlılar mı Düşman mı bunlar Neden Ankara’yı bombalıyorlar ” sözlerine yutkunarak, ne olduğunu anlamaya çalışan şaşkın bir kafa yapımla cevaplar verdim. Verdiğim cevapların etkisini kızımın gözlerinde gördüm…

Sonrasında kendimi meydana attığımı ve kalabalık içerisinde kaybolduğumu hatırlıyorum. O duygu yoğunluğu ve tedirginlikle sabaha kadar bekleyen kalabalık içerisinde insanların devletine olan bağlılığını, sadakatini gördüm, yaşadım. Bir olduğumuzda, beraber olduğumuzda neler başarabileceğimizi gördüm o gece ben.

Çok şükür ki, vakti saati geldiğinde devleti için,  milleti için bedel ödeyecek bir millete sahibiz. Cumhuriyetimizin temellerinin atıldığı, Milli Mücadeleye ev sahipliği yapan bir şehir olarak biz Sivaslılar da 15 Temmuz Gecesi devletine sahip çıktı. Kadını-erkeği, genci-yaşlısı ile Sivas o gece ülkesi için nöbet tuttu.

Allah devletimize, milletimize zeval vermesin. Evet, bugün 15 Temmuz’un intikamını ekonomiyle bedel ödeterek almak isteyen çevreler var. Evet, hayat pahalılığı var. Ancak unutulmamalı ki, bugünler de geçicidir. Devlet, bugünlerin de üstesinden gelecektir…

Allah o günleri bir daha bu necip millete yaşatmasın…