At ile arpayı dövüştürdüler.
Göl ile balığı,
Su ile çiçeği
Renk ile kelebeği.
Kuş ile gökyüzünü,
Düşman ettiler birbirlerine.
Ve
Kadın ile erkeği; rakip edip bitmeyen bir yarışa soktular.
Kerem ile Aslı'yı
Ferhat ile Şirin'i
Leyla ile Mecnun'u
Kavga ettirdiler.
Ne sevgi kaldı,
Ne hürmet,
Ne de ülfet.
Öksüz kaldı sevdalar.
Yetim kaldı şiirler.
Adanmış bestelerin yerini;
Kavga, acı ve pare pare olmuş yürekler aldı.
Allah birbirlerini sevsinler diye yaratmıştı oysa.
Dünyalık uğruna, birbirlerinin Dünyasını yıkmayı seçti kulları.
Adem ile Havva’dan beri iki sevgiliye kıydılar...
Yazık ettiler, hem de çok yazık.
