MERYEM ALAKIR
İnsanlar doğarken yanlarında onlara hayatı gösteren anne, baba dediğimiz iki etken vardır. Bebeklerine şefkatle kucak açarlar ve onu her türlü kötü etkenlerden uzak tutmaya çalışırlar. Daha sonra bebek biraz daha büyür ve çocukluk çağına gelir. Artık Dünya onun için daha büyük ve daha cazibeli bir yerdir. Ebeveynleri olmadan yürümeyi, onlar olmadan ihtiyaçlarının bir kısmını karşılayabilmeye başlar. Biraz daha büyür ve son çocukluk dediğimiz o sancılı dönem başlar. Artık çocuğun hayatında bir işaret fişeği yanacak ve uzun yıllar alan bir maratonun içinde koşmaya başlayacaktır.
6-12 YAŞ OKUL
ÇOCUĞU DÖNEMİ
Çocuğumuz artık günün belli bir dönemi evden ayrı kalmaya başlayacak ve daha somut şeylere ilgi duyacaktır. Onun için bu yeni bir heyecandır. Bu dönemde bazı çocuklar yeni şeyler öğrenecek olmanın heyecanıyla okula çok çabuk adapte olabilir fakat bazı çocuklar evinden ve annesinden ayrılmış olmasından dolayı alışma sürecini oldukça zor geçirirler.
Her zaman olduğu gibi bu dönemde de anne ve babaya oldukça büyük bir rol düşüyor. Çocuklarına yeni girdikleri bu eğitim yuvasında kendisini güvende hissetmesini sağlamak ve her durumda onun yanında olacaklarını aşılamaları gerekiyor.
EĞİTİMDE EBEVEYN - ÖĞRETMEN
İŞBİRLİĞİ İÇİNDE OLMALI
Çocuklarımızı bu uzun eğitim maratonunda günümüz şartlarını da göz önünde bulundurduğumuzda maalesef büyük tehlikeler bekliyor. Ama her şeyden önce çocuğumuzun henüz 6 yaşında olduğunu yani ´çocuk´ olduğunu unutmamak gerek. Yaptığı hatalara karşı ona kızmak yerine bu hatayı düzeltirken ona destek olmak gerekir. Bu dönemde kazanacakları sosyallikle beraber yeni arkadaşlar edineceklerdir. Çocuklarımızın arkadaş çevresini belirlerken beğenmediğimiz noktalar olabilir. Bu konuda yine ona destek olmalı, fikir vermeli fakat baskılayıcı olunmamalıdır. Edindiği çevreyle ve okulda sergilediği davranışlar konusunda her zaman öğretmeniyle bilgi alış-verişi yapılmalı. Hareketleri gözlenmeli şayet sorun varsa buna yine aile ve öğretmen ortaklığı ile çözüm aranmalıdır.
