Hiç yüzüne övmedim Babamı.
Hiç şiir yazmadım, Anneme yazdıklarımdan.
Düzenli aramıyorum da; her cuma Annemi aradığım gibi.
Her arayışımda ilk O' nu soruyor,
sığınmaya gölgesini arıyorum oysa...
Babam, Dünya durdukça duracak sandığımdan olsa gerek ki yokluğunu düşünmüyor ve alıştırmıyorum kendimi.
Zaten İyiler Dünya durdukça durmalılar, değil mi.
İyiler olmasa Dünya neye yarar ki.
Babalar olmasa evlatlar ne yapar ki.
Ipıssız olmaz mı Dünya o zaman.
Zaman durmaz mı, Babasıza.
İnsan yakıştıramıyor Babasına;
sendelemeyi, düşmeyi, yıkılmayı, azciyeti ve bırakıp gitmeyi uzaklara.
Eğer ölüm mukadderse
ve
O elleri öpülesi Babalarımız gidemeyecekse;
Niye var ki Cennet... ( H.M )
