Alemi inkişafla cihanı şümul görse

Gönül gözü bulmayan baş gözü zayi eder

Kelime istincamı manalardan ağ örse

Gönlü doğru olmayan hakk sözü zayi eder

Her ruhun girdabında aşikardır yaradan

Her bir renk südur eder intizamla karadan

Yürekler ölmüş demek kan akmazsa yaradan

Kabuğu kırık akıl can özü zayi eder

Kul kendi söküğünü karşıda yamar imiş

Herkes merdivenini sağlama dayar imiş

İnsanı insan eden niyette ayar imiş

Yoksa ilmek sökülür ters düzü zayi eder

Bir nihayet seyrinde demlenir ömür biter

Muallak aşinadır müpheme meyil gider

Oldum sanan gayrıya olmuşsun deyip yiter

Sanma saman alevi bir közü zayi eder

LEYLİFER