Karanlığın içinde ışığa sorar gibi
Uçtum durdum göklerde boşluğa konar gibi
Durdum ve seyreyledim kendimi ötelerden
Sonunda buldum seni kendimden koyar gibi

Hakikat kapısında yalanları vurmuşum
Hayalin kıyısında gerçekleri kurmuşum
Sarılmışım gün be gün beni iten ne varsa
Meğer içe dürülen dışı boşta kulmuşum

Alevler yakmak için önce kendi yanarmış
Kul kendinde değeri karşı kulda ararmış
Mevsiminde açmayan geç kalan her bir çiçek
Her mevsimde hevesle açacağım sanırmış

Zaman ile mekanın ecelinde yaşamak
Sonsuza giden soluk birbirine basamak
Çakılmış çivi gibi ölüm alında yazı
Kimsenin harcı değil bu gerçeği kazımak

Leylifer