Eriyorum buz gibi, sonsuza akıyorum

Yükselen alev gibi, külüme bakıyorum

Zamanın göğsünde uyanan rüya gibi

Sallanıyor gerçekler kazılmış mekan dibi

Çözülürken buluyorum atılan düğümleri

Ama neden bitmiyor cin-peri düğünleri?

Yağan kar tanelerinde saklanmış sanki sırlar

Bir çığı kucaklamış bahar kandıran kırlar

Ateş içinde doğan bir serin nefes alıp

Kundaklandım kendimi ağlarken dünde kalıp

Süzülen o aşikar karanlığa kayarak

Ben idim o mecnun bilinmezi sayarak

Parlayan keskin zümrüt içinde inci gibi

Gömülmüş bedenimde ölüm oysa tek diri

Yarılıp doğuyorum, ortasında ışığın

Bir bedduası belki her fecir bir aşığın

Us kabuğundan sızan her damlada kayboldum

Gel gör ki bir "O" vardı her dönüşte say buldum

Ruhumun taneleri sabrımın masasında.

Attığım zarım kaldı bir ömür kasasında

Sözüm taş kesiliyor bu göğün aynasında

Her zararım yek vücut sonsuzun faydasında

Bir yemin kadar berrak, bir yara kadar açık

Bir yumak örülmüş de şişi eğri ip kaçık

Yaşamak ne de tuhaf olmadan hiç farkında

Ölmek can mı veriyor iki ciğer arkında?...

Kendime dönüyorum ucunda her dalganın

İstiyorum ardından dua denen kalkanın

Anladım ki görünende ben bana bakıyorum

Gerdanıma kulluktan bir ahit takıyorum

Leylifer