Ademden bu yana toplasalar devayı

Bu derdin diyarında bir damla etmez

Sonra hepsi el verip sallasalar dünyayı

Bu damlayı yok etmeye güçleri yetmez

Coşkun bir ırmak üstü şelale gibi

Düştükçe uçulur daha derine

Anlarsın her adımın fevkinde dibi

Vurulmuş kurşun gibi mıhlı sineye

Damarda tazecik kan gibi belki

Bir sahraya sızarak can verir belki

Dürüldükçe büyüyen büyüdükçe dürülür

Zerre içinde ekber han verir belki

Bu derdin tufanı az değil bundan

Aşk fırtınasında isen zerre kalınır

Gözlerin ruhuna dokunan kapısından

Uçsuz bucaksız sende sana varılır...

Leylifer