Bilinmeyen kelimeler bilirim de diyemem

Bir sinek kanadında çırpınan ses gibiyim

Siretimle suretimi eşitleyip gülemem

Verilmesi haram canda kalan nefes gibiyim

Anahtarı kırılmış, korda kafes gibiyim

Bir seyyah gezer içinde bazen ruh bazen akıl

Bazen beni götürür, bazen ise bırakır

Bir baksan dağ olmuşum, bazen de etmem çakıl

Suya okur, göğe üfler, aynadan çıkar cinler

Ölülerden ses gelir, yerler göklere inler

Hayatın frekansını ayarsız dinliyorum

Hangi havada müzik, makamı bilmiyorum

Arkası yarınlarda dünümü kovalarken

Islanıyor gözlerim gururdan silmiyorum

Her rengin adı başka, rüzgar soldan esince

Ne verdiyse sarılmışız hayata düşünmeden

Ağlarken gülmüşüz, ağlamışız gülünce

Sırılsıklam olup soğuklarda donmuşuz

Bedenimiz gömülmüş de berzahlara konmuşuz

Başlıksız hikayeler yazdım şimdi kurşundan,

Sonra silgilerimin parçasına sakladım.

Sürgün edildim bazen akıllılar yurdundan

Aklıma kement attım, dönüşü yasakladım

En fazla gıdıklanırken güldürür dünya bizi

Yetimin gözlerinde öksüz bakış gibiyim

Saçlarımız kesilirken sıvazlanır sadece

Düğüm düğüm kilitlenen yanlış nakış gibiyim

Sözün bittiği yerdedir insanın bitmişliği

Gidiyorum bekle beni sanma ki öleceğim

Bilinmeyen kelimeler bilirim de diyemem

Onlara harfler bulup, muhakkak döneceğim...

Leylifer