Yeri göğü sallasan kaç şiir düşer Leyla

Hangisi ellerine su döker Nil nehrinden

Şehlâ yağıyor yağmur, ben sana kuruyorum.

Ateşin üstü soğuk, yüreği vuruyorum.

Kaç hayal kurdum bilemezsin nazarınla yıkılan...

Dokunmak ellerime yad düştü, yaban düştü.

Gönül duvarlarında pano gibi takılan,

Saatlerde saklanan aşk adlı zaman düştü.

Ben gidip hayaller kuracağım yine de

Enkazımın altında çırpınan gerçeğimden.

Bir şiir yazacağım göklere yıldızlardan,

Ümitlere yaslanıp, yalan geleceğinden.

Ben zaten göz yummuşum, sen gözlük takma Leyla!

Seni çok mu büyüttüm, ne yapsam küçüğüm ben

Biliyorum duymazsın, boşa düşer vaveyla!

Nefes alsan versen de dünyadan değilsin sen!

Her şeyin hiç ile denklemini çözenlere dönmüşüm.

Yaktığım ne varsa yanan, en önce ben sönmüşüm.

Çıkıp mekandan öte, ruhun dehlizlerinden.

Anladım ki aslında yönü müphem yönmüşüm.

Damla denize düşse, umman eyler kendini.

Demir kendi pasına bahane bulmasın hiç.

Söndür Leyla ne varsa, nuru nurefşan eden!

Söndür; yüreğimde senden ayrı bir sızı kalmasın hiç!

Leylifer