Kapattım penceremin krem çalan tülünü

Bir yokluğun gerdanında varlığın ipindeyim

Sabaha rikit çeken şafak kızıllığında

Ruhum göğe meyilde ben yerin dibindeyim

Yürek kana bulanmış bir ölü ölmüş gibi

Sanki yanıbaşında sevdiği gülmüş gibi

Kendini yakan yine kendinden külmüş gibi

Altında ezildiğim mekan üzerindeyim

Daha neden gelmiyor Polyanna küstü mü ne

Beni üzen ne varsa onu da üzdü mü ne

Ya da hüzne vurulup aşk nedir çözdü mü ne

Ben neden gizlediğim yerin gizemindeyim

İki ayak üstünde  yere asıldım durdum

Son alarmı son sesten bir musallaya kurdum

Uyanınca belki de sahiplenir o yurdum

Sırat orda kurulmuş ben burda seferdeyim

Soldurunca bu dünya sevdiğin sümbülünü

Sen de seversin bir gün sevmediğin ölümü

Suladım penceremde sararan al gülümü

Renkleri inkar eden bir rengin içindeyim

leylifer

Nilüfer Akıngül