Bir katresi cümle göl derya doldurur

İlkbaharda çıkıp da çiçek soldurur

Öyle ham bir meyve ki adem oldurur

Adını arşa döküyorum yar senin

Mührünü basmış felek kader kurumuş

Ciğer ki nefes diye ateş solumuş

Bilinen her başlangıç meğer sonumuş

Derdini derde dikiyorum yar senin

Bahardan sonra neden bana kış gelir

İp biter iğne biter hep nakış gelir

Gözü kör eden nardan bir bakış gelir

Aşkı yürekten söküyorum yar senin

Elinde asasıyla bir Musa gelse

Ferhat çelik dağları nar ile delse

Mecnun Leylay'ı alıp bir defa gülse

Ben yerine hep  ölüyorum yar senin

Leylifer