İnsanın en büyük düşmanı, insanın kendi egosudur. Bunu insanlığın varoluşundan itibaren görebiliyoruz. İlk kardeş kavgası Habil´le, Kabil arasında olmuştur ve o zamandan bu zamana kadar da insan egosu hiç değişmemiştir.
Ne kadar çok ego, o kadar çok yalnızlık, körlük, kendini içine hapsetme olgusu başlar.
Tanrı önce doğayı yarattı, sonra insanı, daha sonra diğer canlıları insanların hizmetine verdi. Ama insan egosu, kendi türüne verdiği zarar kadar diğer canlılara da zarar vererek, hep egosunu ön planda tuttu.
Elbette her insan birer değer. Ancak bu değeri diğer insanları değerleştirdiğinde bir anlam kazanır.
Bir de sebepsizce kendini çok önemli bulanlar vardır, kendi egosunun ötesini göremeyecek kadar kör olanlardır bunlar. Her hangi bir konuda elle tutulur, dişe dokunur tek bir söz sarfedemediği halde her konuda ahkam kesebileceğini sananlar. Zaten insanlığın ve doğanın en büyük düşmanı da bu tiplerdir.
O yüzden egosunu yenemeyen bir hiçtir aslında