Dünya üzerinde, terör olayları alabildiğine, devam etmektedir. Dünyayı yöneten güçler; sözde, kınamalar, yapsalar da; terörün devam etmesinden, mutlu gibi gözükmektedirler. Şu an Güney sınırımızdaki, tüm olaylar bunun en güzel delilidir. O coğrafyaya, kilometrelerce uzakta olan tüm güçler; sahne alabilmek için; bir birleri ile yarışmaktadırlar. Sonuçta; tüm Dünyaya silah satan ve o, satıştan yüklü bir miktarda para kazanan devletler; Dünyayı yönetmeye talip olan, devletlerdir. Üstelik, o bölgenin yer altı zenginlikleri; birilerinin epey iştahını kabartmaktadır. O nedenle; terör aleyhinde ne kadar okkalı laf etseler de; aslında terörü sevmektedirler. Onlar için, önemli olan; kendi insanlarının hayatlarını kaybetmemeleridir. Yoksa; milyonlarca masum insan ölmüş, umurlarında bile değildir.

Şimdi birilerine sorsanız, terörü seviyor musunuz diye; hemen, herkes yürekten, içten bir sesle: taaa, ciğerlerinden gelerek, hayır, der...

O zaman, bu terör olayları, neden bitmez. Cevabı basittir. Aslında terörü sevmediğini söyleyen kimi taraflar; sözlerinin aksine, her türlü gücü ile; terörün arkasında olurlar ve desteklerler.

Onlarla, yani terör örgütü liderleri ile; açıktan yahut, gizli olarak görüşürler. Onlara hem madden, hem manen destek verirler. Neden Çünkü, yarar ilişkileri vardır. Menfaatler karşılıklıdır. Kendilerine boyun eğmeyen kimi kurumları, devletleri, şahısları; terör örgütleri aracılığıyla; hizaya getirmeye çalışırlar. İnanın, bu işleri yapmak, onlar için; çok kolaydır.

O zaman tekrar soralım Terör sevilir mi Cevap: Birileri tarafından sevilir... Hem de; sevenler; En fazla bağırarak; terörden nefret ettiğini söylerler. Terör örgütlerine karşı olduğunu savunan; kimi barış adına kurulmuş, sivil toplum örgütlerini de; destekler gibi görünürler, onları finanse ederler. O söylemlerin arkası boştur. Terör örgütlerine silah vermeye devam ederler. Liderlerini veya kadrolarını devletlerinin sınırları içerisinde beslerler. Aranılan insanlar olmasına karşılık; onları bir devlet reisi gibi, ağırlarlar. Kırmızı bültenlerle aranmalarına karşın; onları arayan devletlere teslim etmezler.

Bu işten nasıl kurtulmak gerekir

Çok basit; Dünyanın hiç bir devleti, kurumu, gurubu; Terör örgütlerine, silah vermeyi bıraksın, lojistik desteği bıraksın, sahip çıkmayı bıraksın... Çok kısa zamanda en acımasız örgüt bile, yıkılır gider... Bu işleri yapmadıklarına göre; Demek ki; birileri terörü seviyormuş...

Bu sevgi ne zamana kadar devam eder. O örgütler, kendi canlarını yakana kadar... İşte o zaman; Tüm Dünyayı ayağa kaldırırlar...

Önemli olan; kendi canlarının ölmesidir. Kendi canlarının yanmasıdır. Yoksa; o terör örgütleri başkalarının canlarını, sürekli yakarlar iken; Onlar, büyük bir keyifle; içkilerini yudumlamayı, tercih ederler. Karışmamayı, sadece sözlerle kınamayı tercih ederler. Ölenler can değildir. Sanki, bir film seyrediyor, edasında olurlar. Taaa ki; kendi canları yanana kadar, kendi evlerinde acı hissedilene kadar...

Bütün bu olaylar göstermektedir ki; DÜNYA devletleri açıkça, terör örgütlerini tanımlayıp; onları yok etme adına; çaba ve gayret sarf etmeyi ilke edinip, güçlerini birleştirerek aynı hedefe yönlendirmedikçe; Dünya terör olayları ile; sarsılmaya devam edecektir.

Bu anlayışın, ne zaman hayata geçirileceğini kestirmek zordur. Hatta imkansızdır da, denebilir. Herkes, ayrı dilden konuşmaktadır. Herkes, söyleyeceği cümleleri kurar iken; kendine yakın olan terör örgütlerini, incitmemeye özen göstermektedir.

O nedenle, ortak tavır, ortak duruş, hasretle ve özlemle beklenmektedir. Hal böyle olunca; terör örgütlerinin amacı olan; masum ve sıradan insanları öldürerek, korku salmak, düşüncesi gittikçe öne çıkacaktır. Sokaktaki insan; her adımında, yaşantısının her anında; bir terör olayı ile karşılaşabilir miyim endişesiyle yaşayacaktır.

Eğer, Terörden yakınan devletler bu yakınmalarında; ciddi iseler; öncelikle, kendi vatandaşlarının can emniyetini düşünerek; teröre dur demelidir. Çünkü, vatandaşlarını, her alanda korumak, zorundadırlar. Daha sonra başka insanların can emniyetini korumak adına; terör örgütlerine yardımdan, hatta sempatik bakmaktan vazgeçmek zorundadırlar...

Yoksa; o terör bir gün kendilerini de; vurabilir.

Kısacası; terörü sevmeyi gerçekten, yürekten ve samimi bir şekilde bırakacaklar. Onlara yüz vermeyecekler. Tebessüm dahi göstermeyecekler. İşte o zaman; terör örgütleri kendiliğinden yok olur, gider...

Bütün bu açıklamalardan sonra; Öncelikle, RUS uçağının Suriye' de ne işi olduğunu sorup; doğru cevaplar, bulmak gerekir. Yanlış değerlendirmeler, yanlış analizler, bizim kendi, kendimizi kandırmaktan başka işe yaramaz… Biz, böyle davranışlarla, içimizde tartışırken; bu halimize dışarıdakiler katıla, katıla gülmektedir… gülmeye de, devam edeceklerdir...