'Utaka'ya bahsettiğim ara topları atacak biri olursa veya doğru anlayışta oynatılırsa onun performansını tartışırız.' Bu cümle geçen haftaki yazımdan bir cümle...

Haftalardır Utaka'yı eleştirenlere haksızlık ettiklerini, Utaka'nın santrfor özellikleri olmadığını, çizgiye daha yakın şekilde veya çift forvetli bir sistemde oynatıldığında çok daha iyi verim alınabileceğini yazıyordum. Elinde hücum anlamında seçeneği kısıtlı olan Sergen Yalçın da sonunda bunu gördü ve dünkü maçta Utaka'yı bahsettiğim şekilde oynattı.

Utaka, maçın daha ilk dakikasındaki şutuyla Bursaspor kalesinde tehlike yaratırken, iki dakika sonrasında da Şener ve Serdar Aziz'i tek hareketle ekarte ederek ilk golün asistini yaptı. Tekrar söylüyorum; Utaka teknik kapasitesiyle doğru şekilde oynatıldığı takdirde rakip bekleri ve defansı zorlayabilecek, hücum varyasyonlarını artırabilecek bir isim.

Utaka'dan bu kadar bahsetmişken maçta fark yaratan isimler Burhan, Aatif, Cicinho ve Ziya'ya değinmeden geçmek istemiyorum. Özellikle Ziya dünkü oyunuyla bizi geçen yılki başarılı günlerine götürdü. Batuhan da diğer arkadaşları gibi maça hırslı başladı ve iki golle takıma büyük katkı verdi. Fakat devamlılığın şart olduğunu belirterek, övgüde bulunmak için bu hırsın ve gollerin devamının gelmesi gerektiğini düşünüyorum.

Dünkü maçta takıma hakim olan duygular hırs, istek ve inançtı. Bu hırs ikinci yarıda da devam etse ortaya tarihi bir skor çıkabilirdi. İkinci yarıda takımda ciddi bir düşüş yaşandı ve orta saha çok kolay geçildi. Bu da Bursaspor'a pozisyonlar verilmesine neden oldu. Böyle güzel bir galibiyetten sonra bunlardan bahsetmek istemem ama iyi günde de bunları belirtmek lazım.

Sonuç olarak oyuncuların bahsettiğim duygularla oynaması ve böylesi önemli bir galibiyetin alınması bizlere gelecek için umut verdi. Son olarak ilk yarıdaki maçta Bursa taraftarının 'karaktersizce' hareketlerine geçen yıl olduğu gibi başarılı oyunu ve golüyle cevabını veren Burhan'a bir çift sözüm var:'Onların ne olduğunu herkes biliyor!'