Akıl uçar kalbe sürgün bedenimin beşiğinde

Bilmem nedir derdi bende ruhum canın eşiğinde

Bir kelime aldı beni ilim irfan hıfzeyledim

Eğri dala otursam da yanlışlara hak söyledim

Bazen düğümledim dertten bir şey gelmedi elimden

Bazen misk-i amber taştı dikeni kalpte gülümden

Kün emrini almayınca uçmazmış gökte kanatlar

Meğer Yar'in gölgesiymiş tecellideki sanatlar

Yüreğimde iki nehir; biri gider biri gelir

İki parmak kudretinde nihayeti bilmem nedir

Taşları dizdim ömrüme belki saray belki de set

Tekamül denen diyar geçmişe hep vurdu ket

Saatlerin döngüsünde zamanı yüzdük mekandan

Toplasan da bölsen de hep, sıfır üstün her rakamdan

LEYLİFER