Dede-Paşa efendinin kitabını analize devam ediyoruz:

- Evliyaullah'ın büyük çoğunluğu Türkiye'dedir.
- İslam aleminin reisi Türkiye'dir ve Türkiye olacaktır.
- Bu devir mezhep devri değil, meşrep devridir.

- Hakikaten her şey zamana göredir. Bu zaman cennet alemidir. Bu zamanı biz muhalif görmeyelim. Çünkü cennette insanlar öyledir; erkekler kadınlar hepsi bir makamdadır. Cennette olan alem ne demektir Hakikaten tarikatın var ise, halinden de haberdar değil isen, bir kadın görünce de ki: mürşidim bana bu şekilde görünür! Gördüğün zamanda birinci bakmanda mesul olmazsın. İkinci bakmanda da: Bak bu kirpikler, bu kapaklar şeriattır. Şeriat kapaklarını kapatınca şeriata hadim oldun.. Bir insan şeriata hizmetçi olursa, elbette Allah'ın bir lütfuna mazhar olur.
İzahı: Evliyaullah, Allah dostları demektir. Gerçek iman sahibi ve takva üzerine amel eden her Müslüman Allah dostudur. Allah'ın dostu olmak yani velilik kimsenin tekelinde değildir. Şeyhler de bir adet vardır, öldükleri zaman yerlerine ya oğulları, ya da damatları geçer. Halbuki Allah dostu olmak, Babadan oğula veya damada geçmez, ancak hak eden Allah dostu olur.
Dede-Paşa'dan inciler:
- Fakirlik kalp fakirliğidir.
- Fakirlik mahviyettir, fenafillah olmaktır.
- En doğrumuz orak gibi doğru.
- Nimet bilene, görene, köre ne
- Sigara haramsa yakıyorum, helalse içiyorum.
- Dünya, deniler (alçaklar) için deni, ali adamlar için de alidir.
- Hakikaten beyler, iyi yiyin, iyi giyinin, saltanatlı olun, çok zengin olmaya çalışın. Allah namerde muhtaç etmeye, Habibi hürmetine adayı bedkare muhtaç etmeye.

İzahı: Fenafillah'çı dedemiz inciler çıkarıyor. Sigara haramsa yakıyor, helalse içiyormuş. En güzel tiryaki savunması. Günümüzde ki Gavs'cu erenler de sadatlarının sünneti olarak dergahlarında her hatmeden önce bir ağızdan duhan tüttürmektedirler.

– Şimdi, insanların muhalifi olan nefsü şeytandır. Rabıta nuru olan yere şeytan yaklaşamaz. Mürşid i kamil, müridin iki küreği arasındaki şeytanın hulül yeri, üfürme yerini kapatır. Senin nefsin de yarıya kadar su dolu tenekeye düşen bir fareye benzer. Ne kadar iktidarı olsa da, mürşidini tanıyan mürid için hükmü tesirsiz kalır. Sıfatı hayvaniye de yine aynı fareye benzermiş. Issız kalıp karanlığın olmasını bekler ki, çıkıp da nimetlerden yesin (harama düşsün, çalıp çırpsın). Seni göreyim; eyvahını unutma, rabıtanı unutma. Ten mezbeleliği bataklıktır. Hizmetini ihmal etmezsen bir tesiri yoktur. Anasır zıddiyet ise mürşidin emrindedir.'

İzahı: Rabıta nuru olan yerlere Şeytan yanaşamazmış Rabıta nedir Rabıta, Hindistan'da ki Müslümanlar Yoga'dan esinlenerek icat etikleri sözde tövbe etme halidir. ama rabıta da tövbe Allah'a değil de şeyhe yapılır. Halbuki Kur'an-ı kerim de Yüce Allah sadece kendisine tövbe edilmesini istemektedir. 'Ey inananlar! Allah'a içtenlikle (Bir daha yapmamaya karar vererek) tövbe edin! (Tahrim,8) Çok küçük yaşta, henüz büluğ çağına ermediğimiz ve namaz kılmamızın bile üzerimize farz olmadığı yaşlarda bir cemaatin kurslarında okurken bizlere Rabıtayı şöyle anlatmışlardı:
Mürid iki dizinin üzerine namazdaymış gibi oturur. Başını kalbi üzerine yani sol tarafına eğer, gözlerini kapar ve şeyhini karşısında yüksek bir makam da oturuyormuş gibi farz eder. Şeyhinin siluetini gözünün önüne getiren mürid, şeyhinin iki kaşının arasından bir nur aktığını, bu nurun bir hortumla kendi kalbine geldiğini ve nur vasıtasıyla kalbinin yıkanarak günahlardan kurtulduğunu kabul eder. Bir de ölüm rabıtası tarif ederler, oda buna benzer hayal etmedir.
Görüldüğü gibi Rabıta, müridin bir tevazu içinde şeyhine ibadet etme ve onun sayesinde günahlarında kurtulacağına inanma halidir. Bu durum ise açıkça şirktir, küfürdür. Rabıta hakkında kitap yazanlar, ayetlerden, hadislerden misal getirenler ne yaparlarsa yapsınlar bu çarpıklığı düzeltemezler. Yüce Allah, Kur'an-ı keriminde baştan sona kadar kendisine ibadet edilmesini, kendisinden yardım istenmesini ve bağışlanmayı Allah'tan istenmesini emretmektedir.

İslam dininin Kur'an'la tamamlanmasından dokuz-on asır sonra ihdas edilen bu bidat'a nasıl olurda Kur'an'dan, hadisten delil gösterilir.