Kırmamak için çok kırıldım canım

Bilinmeyen o şarkı, hiç susmuyor içimde

Herkesi affettim de kendime buruk kalbim.

Açmak için çırpınırken bir hazan mevsiminde

Yediğim soğuğun kenarında donmuşum

Meğer saray bildiğim bir gönül hanesinde

Kendine nezaret olan garip karakolmuşum

Sessizliğim yankılanır sesimin duvarında

Kalmak istemesem de kaldığım o yerdeyim

Var ile bir yok kalmış ömrümün çuvalında

Halkı içine gömmüş  zamansız bir beldeyim

Anlamadım ahengi ters giden birşeyler var

Belki de bu akortta ben yanlış bir teldeyim

Belki de telim doğru emanet bir eldeyim

Leylifer