Vazgeçebilmek. Biz vazgeçmeyi bir zayıflık bir korkaklık bir acizlik hatta ihanet zannediyoruz. Vazgeçmemeyi de cesurluk, yiğitlik. Her ne ise vazgeçemediğimiz onu kaybedince ayakta kalamayacağımızdan boşluğa düşeceğimizden korkuyoruz. Şu hayatta yaşadığımız sorunların çoğunu vazgeçemediğimiz için yaşıyoruz. Ancak kendine güvenen  karekteri sağlam komplekslerden arınmış insanlar vazgeçmenin erdemine vakıf olabilir. 
Vazgeçelim ki önümüze bakalım. Yolumuza hayatımıza devam edelim. Aksi takdirde sürekli bir noktada takılır kalırız. Bir yakınımız veya arkadaşımız yanlış yapıyorsa bizim uyarmalarımıza rağmen bunda ısrarcıysa ondan da vazgeçmeyi bilmek lazım bilelim ki yeni arkadaşlar dostlar edinelim.Tutuğumuz takımın veya liderin yanlış yaptığını biliyor veya görüyorsak bunu değiştirmeyede gücümüz yetmiyorsa ısrarcı olmamak lazım. Şahsi çıkarın için vazgeçmemek bence korkaklık ve zayıflıktır. Arkadaşından akrabandan tutuğun takımdan veya savunduğun siyasi görüşten çıkarların çatıştığı için vazgeçemiyorsan işte o yanlıştır. En sevdiğimiz yemek, içtiğimiz su bile belli bir zaman sonra sana dokunuyorsa vazgeçmeyi bilmek lazım. Bilmesek eğer fiziken veya ruhen zarar görürüz. Oysa Dünya Sağlık Örgütü sağlığı; fiziken, ruhen ve sosyal yönden tam bir iyilk halinde olmak, şeklinde tanımlar. Yani zamanında bazı şeylerden vazgeçemezsek, asıl vazgeçtiğiniz sağlığımız olur. 
Vazgeçemediğimiz şeyler adalet, ahlak, doğruluk, dürüstlük, hatta gelenek ve göreneklerimiz olsun.